Wat is Asatru

asatruÁsatrú is een moderne naam voor de heidense religie zoals deze ontstond in Noord West Europa. Het is één van de religieuze stromingen binnen de grote Indo-Europese familie.

Het woord Ásatrú stamt uit de oude Noorse taal en betekent: trouw aan de Asen, of vrijer vertaald: trouw aan het Hogere, streven naar harmonie met het Goddelijke. Sinds de erkenning van het heidendom als officiële religie door de IJslandse overheid in 1973 en door Noorwegen en Denemarken eind de jaren 90 wordt het woord Ásatrú algemeen als benaming gebruikt.

Door de kerstening in de vroege middeleeuwen is de pure beleving van deze heidense religie in onbruik geraakt, het Christendom kon echter niet vermijden dat de gekerstende heidenen bleven vasthouden aan hun wereldbeeld en hun gebruiken. Hierdoor ontstond er een volkse variant van het christendom. Dit volks christendom assimileerde alle heidense feestdagen en gebruiken en voorzag hen van een Christelijke mantel (Joel/Kerstmis, Osatra/Pasen, Midzomer/Sint-Jan), hierdoor raakte de ware betekenis versluierd, doch de ware essentie ging niet verloren. Denk maar aan de wijdverbreide Mariacultus, waarin de Maria de rol van Freya grotendeels overnam. Of het verder zetten van de Godenverering door het aanbidden van bepaalde christelijke heiligen (Thor/Sint-Elooi, …). Ook de gebruiken bij bijvoorbeeld het christelijke kerstfeest zoals de kerstboom, de lichtjes, de kerststronk, de versieringen met groenblijvende planten zoals hulst en spar, de kerstman, de rendieren, enz … Het zijn stuk voor stuk heidense gebruiken.

Zo gebeurde het dat het heidendom verschillende keren opnieuw tevoorschijn kwam. Zoals tijdens de renaissance waar lag de nadruk op het klassieke heidendom van de Grieken en Romeinen lag. Nog later kenden de heidense stromingen terug een bloeiperiode tijdens de Romantiek. Het is uit deze Romantische periode van de vorige eeuw dat in de lage landen een eigen variant van de Ásatrú gegroeid is die het werk van vrijdenkers als Willems, Boone en Snellaert voortzet.

In de religie Ásatrú bestaan er meerdere goden en godenfamilies. De Asen, met als bekendste goden Odin, Thor en Loki vormen de belangrijkste godenfamilie van het Noordse pantheon. Naast de Asen is er nog een andere godenfamilie: de Wanen met als bekendste goden Freyr en Freya. En we kennen ook nog de Reuzen. Dit kan gezien worden als een vorm van veelgodendom. We kunnen deze veelheid van Goden, reuzen, de natuur, de mensen en al het andere gemanifesteerde ook zien als uitvloeisels van het Ene Goddelijke beginsel. Ásatrú leert ons dat er slechts één absolute Waarheid bestaat, maar dat er vele wegen zijn die tot die Waarheid leiden. Elke religie die op een integere manier beleefd wordt, kan zo’n weg naar de Goddelijke Waarheid zijn.

asatruBij Ásatrú is het belangrijk dat we ons verbinden met het Hogere. We zouden dit als het ware kunnen vergelijken met een symfonie. Het Goddelijke is de oervibratie die de symfonie voorafgaat. In een muziekstuk is het van belang dat elk instrument in de juiste toon en in de juiste cadans meespeelt. Zo niet, dan ontstaat er een disharmonie. Op dezelfde manier moeten we terug in harmonie proberen te komen met de Goddelijke principes. Essentieel hierbij is dat we ons lot en onze bijhorende levenstaak aanvaarden en dat we proberen onze persoonlijke taak te volbrengen. Een goede wegwijzer op ons pad zijn de 9 nobele waarden: trouw, eer, moed, waarheid, zelfbeheersing, gastvrijheid, weerbaarheid, ijver, zelfredzaamheid. Deze waarden geven richting aan het leven van de Aasgetrouwe.

Wij vormen allen een deel van een groter geheel. Een ieder behoort tot een sibbe (gezin), een leefomgeving, een gemeenschap. Door in harmonie te leven met onze leefomgeving en het nastreven van de 9 nobele waarden maken we die verbinding en vibreren samen op die hogere frequentie. Dat is meteen ook een reden waarom veel heidenen terug te vinden zijn in zowel socioculturele verenigingen als in milieugroeperingen.

Ásatrú maakt gebruik van rituelen die ons in staat stellen het “Goddelijke in ons” te beleven. Denk daarbij aan overgangsrituelen: het opnamefeest, waarbij het pasgeboren kind wordt opgenomen in de sibbe; de jeugdwijding, waarbij de jongeling overgaat naar een volwassen levensfase; het dodenritueel. Verder zijn er de rituelen die de Ring van het Jaar vormen: wederkerende seizoensgebonden belevingen. Hiermee volgen we de natuurlijke loop der seizoenen en leven we op het ritme van de natuur.