Wat na de dood?
Vooreerst is het belangrijk te weten dat je als persoon bestaat uit verschillende zaken. Vereenvoudigd kunnen we stellen dat je ten eerste bestaat uit een lichaam. Dit sterft na de dood af en zal vergaan. Merk op dat de bouwstenen van je lichaam al bestonden voor je geboorte. Na je dood zal je lichaam terug uiteenvallen tot deze bouwstenen, die terug zullen omgevormd worden tot andere dingen.
Vervolgens is er je heilagr. Dat is kort samengevat, je goede naam, je charisma of uitstraling die je tijdens je leven opbouwt.
Dit heilagr gaat over op de overige leden van je familie.
Een heilagr kan negatief zijn en het kan zowel overgaan op een plaats als op een groep van personen. Denk bijvoorbeeld aan het feit dat een misdadiger een negatieve stempel kan drukken op een plaats, een huis of op zijn verwanten.
Andersom kan ook, denk bij wijze van mythisch voorbeeld aan Koning Arthur, wiens positieve uitstraling over zijn hele koninkrijk viel.
Verder is er je lagere zelf, je ego, evenals je specifieke karaktereigenschappen en je vaardigheden. Deze verdwijnen na de dood.
Je hogere zelf, dat eigenlijk een deel is van het Goddelijke wordt na de dood terug opgenomen in het Goddelijke.
Beiden zijn echter nooit volledig gescheiden geweest van elkaar. De verbinding is alleen 'versluierd' geweest.
Bestaat er dan geen hemel of hel? Is er een duivel?
De Germaanse mythen leren ons dat onze voorouders geloofden onder andere in het
'Walhalla', de 'hal' waar Odin met zijn uitverkorenen vertoeft. Odin koos, samen
met Freya, tijdens de strijd de beste mensen uit. Als zij stierven werden zijn
door de Walkuren naar het Walhalla gebracht. In feite betekent dit dat mensen
die een integer leven leiden en hun lot volbrengen, na hun dood naar het hogere
Goddelijke gaan. Het is niet zo dat men Heiden of Asatrúar moet zijn om toegelaten te worden tot het Walhalla.
Je wordt beoordeeld op je daden en niet op uw religie, je bekeren moet je dus zeker niet doen. Het komt er gewoon op neer je pad integer en eervol te bewandelen. Mensen die een oneervol leven leiden en die bijvoorbeeld vervallen in materialisme of hebzucht, gaan na de dood naar de 'hel'. De hel in de betekenis van 'verhullen' , zij worden 'vergeten' en gaan op in het vormeloze.
In Asatru spreekt men niet zozeer over het kwade of over de duivel. Een Asatruar heeft steeds een holistische visie op de wereld.
Net als in de wereld zijn er in de mens zowel negatieve als positieve krachten aanwezig, het komt erop aan om tijdens je leven deze krachten in evenwicht te houden.
In de Asatru-mythologie staan de Reuzen symbool voor de negatieve, chaotische krachten. Zij staan tegenover de Goden die streven naar harmonie en welvaart. Wie zich echter gaat verdiepen in lectuur over Asatrú zal zeer snel merken dat zowel de Goden als de Reuzen goede en slechte kantjes hebben. De God Loki zal meermaals negatief naar voor komen ...
Wat hebben jullie toch met die voorouders?
Merk voorts ook op dat een grootfamilie of een sibbe in het heidendom één groot organisch geheel vormt, waarbij er niet alleen een band is met de levende sibbeleden, maar ook met de ongeborenen en met de overleden sibbeleden. Zelfs als sterf je, dan blijf je nog verbonden met je levende sibbeleden. Dit aspect vindt men heden ten dage ook nog steeds terug bij volkeren waarvan de religie volkseigen is.
Werkgroep Traditie heeft samen met anderen, er alles aan gedaan om een wetswijziging te bekomen, zodat de overblijfselen van de voorouders ook fysiek binnen de sibbe kon bewaard worden. Een grote stap in de goede richting ....
Brief inzake het ‘Wetsontwerp op de begraafplaatsen’
Aan de partijvoorzitters
10 februari 1998
Betreft: Wetsontwerp op de begraafplaatsen
Geachte Mijnheer,
Door de Kamer werd op 15 januari 1998 een wetsontwerp aangenomen omtrent de begraafplaatsen in ons land.
De v.z.w. Werkgroep Traditie is een overkoepelende organisatie, aangesloten bij de op IJsland officieel erkende religie bekend als Asatrú. Het is zowat te vergelijken met het Hindoeïsme, maar dan van Westerse oorsprong. Bij de Asatrú staat de vooroudercultus centraal. De fylgja of geest van de voorouder dient te waken over de familie bij wie het sterfgeval zich heeft voorgedaan. Daarom is het belangrijk dat het stoffelijk overschot verbonden blijft met de familie, met het huis, met de bewoners ter plaatse. Wij pleiten er bijgevolg voor, uit respect voor de religieuze overtuiging van onze gemeenschap en uit tolerantie t.o.v. onze religieus-metafyisische denkbeelden, in de wet het recht te garanderen de urne met de as van de overledene te mogen bewaren binnen de familiekring.
Mogen wij van uw partij een reactie verwachten?
Wij danken u voor uw gehoor en
verblijven met de meeste hoogachting,
Werkgroep Traditie
antwoord van dhr. Boutmans - Agalev
Brussel, 12 februari 1998
EB/aj/910
Geachte Heer,
Collega Vera Dua bezorgde mij Uw vraag i.v.m. de bewaring van de urn na crematie.
Een amendement in die zin is in de Senaat (opnieuw) ingediend, en wij zullen dit
steunen.
Ik vrees evenwel dat het niet zoveel kans maakt, aangezien de regeringspartijen
er op het eerste gezicht niet van willen weten.
Met vriendelijke groeten,
Eddy BOUTMANS
AGALEV-Senator
Antwoord mevrouw Leduc - VLD
Wellen, 12 februan 1998.
Vanwege: Senator-Burgemeester Jeannine LEDUC
Ter attentie van : de Heer Koenraad LOGGHE (voorzitter v.z.w. Werkgroep Traditie
vzw)
Mijnheer de Voorzitter,
Naar aanleiding van uw schrijven met betrekking tot het wetsontwerp op de
bewaarplaatsen, stuur ik U in bijlage het VLD-amendement en mijn persoonlijke
argumentatie hieromtrent.
U mag er alvast op rekenen dat wij alles zullen doen om dit amendement gestemd
te krijgen.
Met de meeste hoogachting,
Jeannine LEDUC Burgemeester-Senato
Bijlage
Ontwerp van wet tot wijziging van de wet van 20 juli 1971
op de begraafplaatsen en de lijkbezorging
Toevoegen van een nieuw artikel 23 bis luidend als volgt:
Artikel 24 van dezelfde wet wordt vervangen door volgende bepaling:
§ I. Onverminderd het bepaalde in §2, kan de as van de verbrande lijken:
a) in urnen worden geplaatst die binnen de omheining van de begraafplaats of in
grond in eigendom van één van de nabestaanden, of in grond in eigendom van
derden mits diens uitdrukkelijke toestemming, op tenminste acht decimeter diepte
worden begraven;
b) in urnen worden geplaatst die binnen de omheining van een begraafplaats in
een columbarium wordon bijgezet;
c) in urnen worden geplaatst die in de woning van één van de nabestaanden worden
bewaard;
d) worden uitgestrooid op een daartoe bestemd perceel van de begraafplaats of op
grond in eigendom van één van de nabestaanden of op grond in eigendom van derden
mits diens uitdrukkelijke toestemming;
e) worden uitgestrooid op de aan het grondgebied van Belgie grenzende
territoriale zee onder de voorwaarden die de Koning bepaalt.
§2. De Koning bepaalt de voorwaarden waaraan de in §1 bepaalde begravingen of
uitstrooiingen moeten voldoen en kan tevens andere wijzen van uitstrooiing van
de as bepalen".
(Wijze: kan zelf alle maatregelen invullen om het te regelen
gemeenteambtenaar = is bij delegatie op te lossen)
Verantwoording
Het moet mogelijk zijn de as van een overleden famlilelid ook elders uit te
strooien of te bewaren dan op het 8rondgebied van de begraafplaats, zonder
inbreuk te doen op de rechten van derden.
ASVERSTROOIING
Waarom liberalisering ? Jaarlijks kiezen meer dan 30.000 mensen voor crematie.
Het aantal blijft stijgen.
De vraag naar andere mogelijkheden voor de asbestemming is een ernstige vraag.
Zeer gevoelig.
Het gaat hier niet om wat men zelf wil.
Wat is de vraag?
Zijn er redenen om te verbieden dat mensen zelf kunnen bepalen wat er met hun
asse gebeurt?
VREES VOOR MISBRUIKEN?
Welke misbruiken?
Wat is er verkeerd de asse uit te strooien in eigen tuin? De asse te bewaren op
een bijzondere plek in huis?
Uitgestrooid worden in zee is geen probleem, uitgestrooid worden in eigen vijver
wel.
Een haarlok van een overledene bewaren is gebruikelijk, een beetje asse bewaren
als aandenken niet.
Asuitstrooiing in eigen tuin kan gebeuren onder toezicht van een aangestelde van
stad of gemeente, zoals dit ook gebeurt op een strooiweide.
Een urne met asse die niemand meer wil bewaren is geen groter probleem dan de
opruiming van kerkhoven en het storten van menselijke resten ter aanvulling van
terreinen en op sommige plaatsen zelfs op gemeentelijke stortplaatsen. Urnen die
men niet meer wil bewaren kunnen nog steeds naar een gemeentelijke begraafpIaats
of strooiweide.
TOESTAND IN DE ONS OMRINGENDE LANDEN.
FRANKRIJK de bestemming van de asse is volledig vrij.
NEDERLAND: mag in een gesloten asbus in huis bewaard worden – Er is een
gedoogbeleid voor asuitstrooiing op een zelf gekozen plek.
Na een sereen debat heeft men beslist de bestemming van de asse vrij te laten.
In Noord-Europa en in de Angelsaksische landen bemoeit de overheid zich niet met
hetgeen als een privéaangelegenheid beschouwd wordt.
Het is onaanvaardbaar dat in België de overheid deze visie niet zou bijtreden.
Indien een Belg als asbestemming Frankrijk of Nederland opgeeft, valt de
asverstrooiing onder de wetgeving van het land van keuze.
Spectaculaire misbruiken en schandalen zijn er niet.
VERSCHIL TUSSEN BESTEMMING VAN ASSE EN BESTEMMING VAN LIJK.
Een argument dat een lijk ook niet in een tuin mag begraven worden gaat niet op.
Dit is logisch vanuit het standpunt van de volksgezondheid.
As bestaat voor 99 % uit mineralen en is volkomen onschadelijk voor het milieu.
Verschillende landen waaronder Nederland hebben dit zorgvuldig onderzocht.
Er zijn geen milieuredenen om de uitstrooiing van as op privé-terreinen te
verbieden.
WAT WILLEN DE BURGERS VAN DIT LAND?
Begrafenisondernerners en crematoriadirecties worden heel vaak geconfronteerd
met de vraag van nabestaanden om een beetje asse mee te nemen om deze op een
zelf gekozen plaats uit te strooien of te bewaren.
Er wordt met veel onbegrip gereageerd op een weigering.
Het alternatief is dat mensen in hun zakdoek of in een luciferdoosje asse
proberen op te rapen van de strooiweide.
In België wordt niet ingegaan op het diepe verlangen terug te keren naar de
eigen plek.
Een veel geciteerde passage uit Tijl Uylenspiegel is “De as van Claes klopt op
mijn borst”.
Het SYMBOLISCHE en het STERK GEVOELSGELADEN KARARTER van het bewaren van een
beetje as is zeer nadrukkelijk aanwezig bij zeer veel mensen.
Aan de overleden Islamgelovigen die in een lijkwade zouden moeten begraven
worden om het directe contact met de grond te hebben wil men grond meegeven in
de kist.
Aan de overlevenden die de de asse van een dierbare bij zich willen dragen, in
huis bewaren of op eigen vertrouwde plek uitstrooien zou dit niet gegund worden.
BESLUlT
De VRIJE KEUZE moet gewaarborgd worden.
Het gaat hier om een strikte privé-aangelegenheid waar de wil van de overledene
en/of nabestaanden moet gerespecteerd worden.
Er zijn geen valabele redenen om het beschikken over de asse te beletten.
De enige denkbare beperking houdt verband met welvoeglijkheid en respect voor de
dode.
Ik druk de hoop uit dat wij in deze strikt persoonlijke aangelegenheid respect
zullen inbouwen voor de vrije keuze van de overledene om zelf te bepalen wat met
zijn of haar asse moet gebeuren.
Jeannine LEDUC -VLD (10.02.1998)
antwoord van dhr. Boutmans - Agalev - inzake het bewaren van de urne
Brussel, 10 juni 1998
EB/aj/1044
Geachte Heer,
U heeft wellicht langs de pers vernomen dat de Senaat uiteindelijk het recht op
thuis bewaren van de urne heeft goedgekeurd.
U vindt hierbij de documenten horende bij de bespreking van het ontwerp,
waaronder de door de Senaat aangenomen tekst (1-818/8). De kamer moet nog de
definitieve goedkeuring geven.
Hoogachtend,
Eddy BOUTMANS
AGALEV-Senato